Σαν φτηνό blockbuster

Όλοι πιστεύω πως είμαστε εξοικειωμένοι με την έκφραση Blockbuster. Σε όσους δεν ξέρουν πρόκειται για πανάκριβες παραγωγές του Hollywood με σίγουρη επιτυχία στο box office, π.χ Mission Impossible 2, Pirates of the Caribbean 2 και 3 κτλ. Στην Ελλάδα υπάρχει μια ομάδα παραγωγής ταινιών ποδοσφαίρου. Mιλάω φυσικά για την οικογένεια Βαρδινογιάννη, που από το 1979 προσπαθεί με "καβούρια" στην τσέπη να φτιάξει ένα blockbuster με το όνομα Παναθηναϊκός. Κάποιες φορές το πέτυχε χαρίζοντας τέσσερα πρωταθλήματα στον κουμπάρο της Σταύρο Νταϊφά, κάποιες άλλες έκανε μεγάλες επιτυχίες στην Ευρώπη και το μίζερο, οικονομικά, blockbuster έγινε το "βαθύ λαρύγγι" στο box office του Champions League(ανύπαρκτο μπάτζετ-πολλά κέρδη από Champions League) . Πολλές φορές όμως έχουμε δει και το εκάστωτε cast της ταινίας να διαλύεται με τρανό παράδειγμα την ομαδάρα του 1997.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το 1979, το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα γίνεται επαγγελματικό και ο Παναθηναϊκός πλέον ανήκει στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Ο Ολυμπιακός ανήκει στον κουμπάρο του Γιώργου Βαρδινογιάννη, Σταύρο Νταϊφά. Απολογισμός πρώτης πενταετίας , ένα πρωτάθλημα η ΑΕΚ και τα άλλα τέσσερα τα χάρισε στον κουμπάρο για καράβια και καραβάνια ποδοσφαιριστών που ήρθανε από το λιμάνι στην ομάδα μας. Με αυτά και μ’ αυτά όμως ο κυρ Γιώργης καταφέρνει να στήσει μια ομάδα μοντέλο της εποχής, με τον Γιάτσεκ Γκμοχ προπονητή. Τα πρώτα τρία χρόνια του Γκμοχ περνάνε ομαλά με μεγαλύτερη επιτυχία την πορεία στους 4 του κυπέλλου πρωταθλητριών με νίκη μέσα στο Ούλεβι επί της κραταιάς Goteborg. Με παίχτες όπως οι Ρότσα και Ζάετς η ομάδα έμοιαζε έτοιμη να πετάξει και την Λίβερπουλ και το σύνθημα "Βρυξέλες, Βρυξέλες έρχονται οι βαζέλες" πονούσε αφάνταστα την κατά Πειραιά μεριά που τότε αρκείτο σε 4άρες και βαλκανικά κύπελλα. Όμως για πρώτη ίσως φορά η ομάδα μένει γυμνή και σφάζεται στο Anfield με κορυφαία φάση το ακυρωθέν γκολ του Χουάν Ραμόν Ρότσα. Το καλοκαίρι ο Καπετάνιος αποφασίζει να διώξει κακήν κακώς τον Γκμοχ γιατί πλέον έπρεπε να στήνει ο ίδιος την ομάδα. Με 2 πρωταθλήματα πήρε το δικαίωμα να φέρει τον τυχάρπαστο Πάκερτ και να χάσει το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟΚ. Το 4-0 στον τελικό με τον Μητσάρα αφήνει αναίσθητο κάθε γαύρο αμυντικό σώζοντας προσωρινά τον καπετάνιο και η πρώτη εφταετία θεωρείται πετυχημένη.

Μετά την συντριβή του Ολυμπιακού πλέον στον Πειραιά, αποχωρεί ο κουμπάρος και αναλαμβάνει ο μεγάλο-Τραπεζίτης τότε Γιώργος Κοσκωτάς. Το παρασκήνιο δίνει και παίρνει. Ο Καπετάνιος αφήνει για ακόμα μια φορά την ομάδα απροστάτευτη με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις διαιτησίες τον ημιτελικών του κυπέλλου και τον τελικό όπου 14 καρυδάτοι ποδοσφαιριστές σήκωσαν ένα κύπελλο στα πέναλτι που από την αρχή "έπρεπε να πάει στον Πειραιά". Λίγο πριν το μεγάλο σκάνδαλο, ο Κοσκωτάς προσπαθεί να πάρει από τον ΠΑΟ Αντωνίου και Σαραβάκο και πάλι ο Καπετάνιος παρακολουθεί αμέτοχος, αλλά αυτά μπροστά στα επόμενα είναι πταίσματα. Να πούμε ότι το 1987 χάνει το πρωτάθλημα από την Λάρισα, η εκδίκηση του Γκμοχ και ο ΟΦΗ σηκώνει κύπελλο την επόμενη σεζόν. Στον Πειραιά έρχεται ο Λάγιος Ντέταρι με το αστρονομικό ποσό του 1 δις δραχμών τότε. Για μεταγραφές στο ΠΑΟ; Γιάννης Σαμαράς από τον ΟΦΗ. Στέκεται όμως τυχερός ο κυρ Γιώργης καθώς ο Κοσκωτάς αποκαλύπτεται και ο Ολυμπιακός παραπαίει αλλά και πάλι χάνει τα πρωταθλήματα από την ΑΕΚ του Γιδόπουλου και μετέπειτα του Μελισσανίδη και του Καρρα. Από το 1987 λοιπόν μέχρι το 1994, ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ κατορθώνει να κερδίσει δυο πρωταθλήματα, με την ΑΕΚ να έχει τέσσερα,τον γαύρο ένα και τη Λάρισα ακόμα ένα. Αλλά για ακόμη μια φορά ο καπετάνιος στέκεται τυχερός σε τελικούς κυπέλλου με την ΑΕΚ, αν και χάρισε και δυο κύπελλα στον τυχάρπαστο Ολυμπιακό του Σαλιαρέλη, σ.σ και αυτός φυλακή πήγε. Για να μην αναφερθώ στην εκδίωξη Σαραβάκου, ο οποίος στα 33 έβαλε την ΑΕΚ στους ομίλους του Champions league και μετά το ματς με τους Rangers το σύνθημα "Μητσάρα βαζέλα βγάλε τη κίτρινη φανέλα" δονεί την ατμόσφαιρα. Η τρίτη εφταετία του Καπετάνιου όμως ξεκινάει και έχει τους καλύτερους οιωνούς. Ο ΟΣΦΠ διαλυμένος, η ΑΕΚ νικημένη στο παρασκήνιο και ο ΠΑΟ του Μπορέλι, του Βαζέχα και κυριώς του Ρότσα παίζει μπάλα από άλλο πλανήτη! Χωρίς Τσιάρτα ,που σύμφωνα με τον αστικό μύθο καιγόταν να ενταχθεί στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ. Όμως αντί να του δώσουν λεφτά τα καβούρια του Καπετάνιου έταζαν ότι θα τον βοηθήσουν με τη στρατιωτική του θητεία.

Φτάνουμε στο ανεπανάληπτο 1996. Μια χρονιά όπου κάποιοι δεν υπήρχαν καν να μιλήσουν μετά το 0-1 στο Άμστερνταμ επί του Ajax του Φαν Γκάαλ. Μια χρονιά όπου η Ρώμη ήτανε τόσο κοντά. Μια ομάδα μοντέλο με το Πρωτάθλημα 20 ομάδων εξασφαλισμένο από καιρό, να νικάει την Πόρτο στο Ντας Άντας και για πλάκα 3-1 την Ναντ στην Αθήνα. Μια ομάδα που τελειώνει το παραμύθι της ΑΕΚ του Μπάγεβιτς ότι έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο. Μια ομάδα όπου ο Κυρ Γιώργης αποφάσισε ότι δεν αξίζει πριμ για το 0-1 στην Ολλανδία ούτε για πρόκριση στο τελικό!!!!!!! Μια ομάδα που την άφησαν γυμνή μπροστά στα "χρυσά μωρά" του Αίαντα! Μια ομάδα που σε 3 μήνες ο Καπετάνιος κατάφερε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, αντί να φέρει το Μάρτιν Μίετσελ και να σβήσει μια για πάντα τον ανταγωνισμό, την διέλυσε με αποτέλεσμα να τερματίσει 5^η την επόμενη χρονιά 1996-1997 ,χωρίς Ευρώπη για πρώτη και μόνη φορά στην ιστορία της, πίσω από τον ΟΦΣΠ του ... Βαρεσάνοβιτς και την ΑΕΚ του Πέτρου Ραβούση!!!! Για να μην αναφέρω το διπλό έγκλημα του καλοκαιριού με Γιαννακόπουλο-Τζόρτζεβιτς τελικά να καταλήγουν στο γνωστό θίασο με τα κόκκινα, ενώ ειδικά ο Γιαννακόπουλος ήτανε με το μισό πόδι στη Παιανία. Τα λοιπά είναι λίγο πολύ γνωστά. Το 2000 αποχωρεί ο Καπετάνιος με απολογισμό σε 21 χρόνια 6 πρωταθλήματα. Επίσης να θυμηθούμε το γκολ του Ναλίτζη στον τελικό με τον Πανιώνιο, το 2-0 με τον γαύρο το 1999. Η τύχη του Κυρ Γιώργη είχε στερέψει. Και ως γνήσιος loοser απλά αποχωρεί.

Η συνέχεια; Τραγελαφική. Νέα μαύρη σελίδα στην ιστορία της ομάδας. Το νέο όνομα του προέδρου, Άγγελος Φιλιππίδης. Πίσω βέβαια από τον Φιλιππίδη πλέον, ο Τζίγγερ ενώ το είδωλο του καπετάνιου πλέον ξεφτίζει αφού ξεμπροστιάζεται ότι κουμάντο έκανε, κάνει και θα κάνει ο Βαρδής και ο ίδιος ήταν απλά ένα άχρηστο πλουσιόπαιδο που του δώσανε τον ΠΑΟ για να παίζει. Η ιστορία επαναλαμβάνεται..

Πλέον η ομάδα είναι στα χέρια του Γιάννη Βαρδινογιάννη ο οποίος αποφασίζει, και με την πίεση του κόσμου βέβαια να βάλει κάποια λεφτά και να χτυπήσει το Κόκκαλη. Βέβαια στη πρώτη του χρονιά φέρνει το καλοκαίρι Πάολο Σόουζα, Σάριτς, Βλάοβιτς και Κουτσουρέ. Για της μεταγραφές θα επανέλθω σε άλλο άρθρο αναλυτικά και ειδικά για τις κινήσεις του Καπέτανιου όπου το ’99 ήτανε να έρθει ο Ρεμπρόφ σαν μεγάλο όνομα αλλά αντ'αυτού ήρθε ο ‘καρχαρίας’ Σίγκουρτσον! Ε βέβαια Ρεμπρόφ 7 γράμματα, Σίγκουρτσον καμιά 12αριά σαφώς και είναι μεγαλύτερο όνομα..! Ή για να θυμηθούμε την περίπτωση Ίλια Ίβιτς τον οποίο δεν έφερε ο κυρ Γιώργης, ενώ η ομάδα για πλάκα θα έπαιρνε το πρωτάθλημα του 1999, επειδή "δεν θα ταίριαζε με την οικογένεια του Παναθηναϊκού". Και το άμεσο ξεμπρόστιασμα από τον αείμνηστο Κυράστα "ότι είναι δουλειά του προπονητή ο παίχτης να μην διαταράσσει τη λειτουργία της ομάδας". Αυτά όμως είναι απλά η αφρόκρεμα με σχέση με άλλες μεταγραφές που δεν έγιναν ποτέ!

Αλλά για να γυρίσουμε πίσω στο 2001. Έρχεται πίσω στη Παιανία ο Γιάννης Κυράστας. Μετά τον Άγγελο Αναστασιάδη και την 4αρα από το γαύρο με τον Στράτο Αποστολάκη(!!!)στο πάγκο. Μαζί με τον Γιάννη Κυράστα έρχεται από τον Ηρακλή ο Μιχάλης Κωνσταντίνου και πολλοί άλλοι εκείνο το καλοκαίρι. Η ομάδα έχει πλέον στηθεί και είναι έτοιμη για μεγάλα πράγματα. Αυτό φαίνεται από τη νίκη με 2-0 στο Γκεσελκίρχεν επι της Σάλκε την 11^η Σεπτεμβρίου 2001. Όμως και πάλι η ομάδα που φτάνει στους 8 του Champions League (με τον τεράστιο Ζιντάν να λεει θα τα πούμε με τον ΠΑΟ στους 4) δεν πήρε το πρωτάθλημα...Γιατί; Τον Ευθυμιάδη τον θυμάστε; Εγώ πάντως πολύ καλά. Για τον Τζίγγερ δεν βάζω όρκο. Η ομάδα εκείνη που ήταν μοντέλο, περνώντας δυο φάσεις ομίλων και στο Καμπ Νου γονάτισε την Μπαρτσελόνα με μόλις 2 εκατοστά να της στερούν το δικαίωμα να παίξει στους 4 τους Champions League δεν μπόρεσε να τερματίσει ούτε πρώτη, αλλά ούτε καν δεύτερη...

Επόμενη σεζόν ο Σάντος μένει για 4 ματς στον πάγκο του ΠΑΟ και μετά έρχεται ξανά πίσω ο Μαρκαριάν. Το -9 γίνεται ισοβαθμία με τον ΟΣΦΠ και πλέον η ομάδα κοιτάει δύο στόχους κατάματα. Πρωτάθλημα και κύπελλο ΟΥΕΦΑ με την ανανεωμένη Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο να είναι το μόνο ουσιαστικό εμπόδιο. Το 0-1 στο Ντας Άντας, (μόνο ο ΠΑΟ και η Ρεάλ νίκησαν τη Πόρτο επί Μουρίνιο στην έδρα της), δίνει τεράστια χαρά. Όλοι στην ελλάδα περιμένουν δύο παιχνίδια. Τον επαναληπτικό με την Πόρτο και το ματς στη Ριζούπολη με τον ΟΣΦΠ. Όλη Ελλάδα; Εκτός από την οικογένεια που η μόνη κίνηση που έκανε για να προστατέψει την ομάδα ήταν να ζητήσει μια τυπική αναβολή για το ματς με τα Γιάννενα. Η οικογένεια όμως αφήνει για πολλοστή φορά την ομάδα απροστάτευτη και έρμαιο στο παρασκήνιο , διαλύοντας την ευκαιρία για ένα Ευρωπαϊκό έπος με τη δηλώσεις του Άγγελου Φιλιππίδη "η Ευρώπη είναι απλά μια διασκέδαση..." να μένει στην ιστορία! Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες με τον Νίκολα Πατέρα που φέτος συνόδεψε τη ομάδα στο Καραϊσκάκη. Μετά την Ριζούπολη αντί να αναλογιστεί τις δικιές του ευθύνες, ο Τζίγγερ ως γνήσιος απόγονος του Κυρ Γιώργη θεωρεί ότι φταίνε μόνο οι παίχτες, τους οποίους επέτρεπε δια της απουσίας του, να λένε κότες, και έτσι τους τρώει ένα ένα... Παραδόξως το 2004 καταφέρνει όμως χωρίς ομάδα, και με τον Γιτζάκ Σουμ, προπονητή να κάνει το νταμπλ και μάλιστα πανηγυρικά επί του ΟΣΦΠ με 3-1 στο τελικό κυπέλλου στη Ν.Σμύρνη κλείνοντας τα στόματα για πρώτη φορά κάποιων τυχάρπαστων όπως ο Νέρι Καστίγιο. Πολλοί λένε πως ήταν απλά ένα γραμμάτιο που ξεπληρώθηκε. Οι επόμενες χρονιές δυστυχώς ευνοούν την ανάπτυξη παρομοίων σεναρίων.

Το έγκλημα της επόμενης χρονιάς όμως είναι άνευ προηγούμενου. Ούτε ο Καπετάνιος δεν θα κατάφερνε να χάσει το πρωτάθλημα στον εποικοινιωνιακό τομέα από τον πράκτορα! Το πρωτάθλημα εκείνο χάθηκε στην Τούμπα. Όπου οι υπάλληλοι του Σωκράτη φούσκωσαν τα μυαλά των ΠΑΟΚτζήδων με βάση το 1-2 της προηγούμενης σεζόν. Το 1-1 ήτανε καταστροφικό. Κερασάκι στη τούρτα το 0-0 με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο . Αλήθεια θυμάστε το καθαρό γκολ του Γκέκα που ακυρώθηκε ως οφ-σάιντ; Ή τις αποκρούσεις του Χιώτη; Έτσι χάθηκε η ευκαιρία να τελειώσει το παραμύθι του ΟΣΦΠ. Όχι μόνο δεν το τελείωσε ο Τζίγγερ αλλά το εδραίωσε. Από κει και μετά μέχρι πέρσι ο ΟΣΦΠ έπαιρνε τα νταμπλ χωρίς αντίπαλο.

Δυστυχώς τα φτηνά blockbuster έχουν τελειώσει ή καλύτερα τα τέλειωναν οι ίδιοι οι δημιουργοί τους. Τα τελευταία 2 χρόνια είδαμε, μετά από πιέσεις των οπαδών, την πολυμετοχικότητα. Είδαμε τον Νικόλα Πατέρα και τον Ανδρέα Βγενόπουλο να ρίχνουν λεφτά και ενώ η πρώτη χρονιά απέτυχε η δεύτερη να στέφεται με επιτυχία και τον Κόκκαλη στριμωγμένο όσο ποτέ να πουλάει άρον άρον στον Βαγ. Μαρινάκη. Η οικογένεια είδε ότι τελικά μπορεί να νικηθεί ο Κόκκαλης και ο κάθε Κόκκαλης. Το δίδυμο Πατέρα-Βγενόπουλου σε δυο χρόνια κατάφερε αυτό που το δίδυμο Τζιγγερ-Καπετάνιος δεν κατάφεραν ποτέ σε 12 εξαίρεση το 2004. Όμως μαζί με την δραστική(δυστυχώς) βοήθεια του Παύλου Γιαννακόπουλου η ΠΑΕ επανήλθε στα χέρια των μόνιμα και εξακριβωμένα αποτυχημένων. Το παρελθόν τους δυστυχώς τους προδίδει ακόμη και στους πιο αδαείς. Τα blockbuster θέλουν 67 εκατ. ,χτίσιμο χωρίς γκρέμισμα, δυνατό σκηνοθέτη-προπονητη σαν τον Χενκ Τεν Κάτε πχ. και πρόεδρο-παραγωγό με...δυναμικό χαρακτήρα που να στηρίζει την ομάδα παντού και πάντα. Και κυρίως να μην αφήνει τον εκάστοτε πρόεδρο-μεγαλομέτοχο του ΟΦΣΠ, της ΑΕΚ ή του ΠΑΟΚ να σαρώνει στο παρασκήνιο.

ΥΓ: Όνειρο μου για την ομάδα είναι το ποδοσφαιρικό τμήμα να γίνει ανάλογο του Μπάσκετ.

ΥΓ2: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Νίκο Πατέρα για τον λόγο του ότι απέδειξε ότι οι γαύροι δεν αντέχουν το 50-50. Μια χρονιά δεν ευνοήθηκε ο ΟΦΣΠ από τη διαιτησία και τερμάτισε 5^ος. Τώρα κάτι δηλώσεις κυρ Γιώργη για το ότι ο ΠΑΟ είχε την εύνοια της διαιτησίας απλά με κάνουν να γελάω και να λέω πως η απαξίωση του φετινού νταμπλ , καταδεικνύει πως βλέπουν τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ.

ΥΓ3: Το ερώτημα που γεννάται είναι πότε ο παραγωγός πληρώνει τη νύφη; Επίσης να θυμίσω τα γεγονότα με το πιστόλι και τα επιχειρήματα που έδωσε σε γαύρους η συγκεκριμένη συμπεριφορά του κυρ Γιώργη. Δυστυχώς η νοοτροπία της οικογένειας , όσον αφορά τον ΠΑΝΑΘΝΑΙΚΟ, είναι ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να τους κοιτάνε στα παπούτσια κ όποιος τολμήσει να κάνει κάτι άλλο να φαγώνεται με συμπεριφορές άνευ προηγουμένου. Παραδείγματα παικτών που διώκονταν κακήν κακώς υπάρχουν άπειρα. Εκτός και αν λειτουργούσαν ως ρουφιάνοι των Βαρδινογιάννηδων. Ονόματα και υπολήψεις ούτε λέμε αλλά και ούτε θίγουμε..